दुकानदार : ओ भाऊ, काय चालूय?
चमचा : होर्डिंग लावतोय. दुकानदार : अरे, पण माझ्या दुकानासमोर कशाला?
चमचा : तुमचं नशीबय. आमच्या साहेबांचं होर्डिंग तुमच्या दुकानासमोर लागतंय.. दुकानदार : अरे, तुझ्या साहेबाचं एक मिनिट तोंड बघावं वाटत नाही. तू होर्डिंग लावलं, तर दिसभर बघावं लागंल हे ध्यान.
चमचा : ध्यान? तोंड सांभाळून बोला. तालुकाप्रमुख आहेत साहेब. दुकानदार : अरे, तालुक्यात कुणी कार्यकर्ता आहे का नाही तुमचा? जो येतो तो तालुकाप्रमुख आहे म्हणून सांगतो.
चमचा : जास्त शहाणपणा शिकवू नका. होर्डिंग लावू द्या.. दुकानदार : अरे, हे काय होर्डिंगय? सोळा हजाराचा फोन घेतल्याबद्दल अभिनंदन.. अरे, काहीतरी लाज वाटू द्या. सोळा हजाराचा फोन घेतला म्हणून होर्डिंग लावतात का?
चमचा : तुम्ही नवीन दिसता इकडं. आमच्या साहेबांनी काहीही केलं, तरी होर्डिंग लावायची पद्धतय. आणि हे तर एकच लावलंय. साहेबांच्या मुलीला चौथीत सत्तावन टक्के पडले होते, तेव्हा सत्तावन होर्डिंग लावले होते. दुकानदार : तुमचा होर्डिंगचा व्यवसाय आहे का?
चमचा : नाही हो.. साहेबांचा उजवा हातय मी… दुकानदार : अरे पण म्हणून काहीही होर्डिंग लावणार का? मागे साहेब चार दिवस बँकॉकला जाऊन आले म्हणून अभिनंदन केलं होतं तुम्ही…
चमचा : विषयच वेगळाय साहेबांचा. दुकानदार : अरे, काय विषय वेगळाय? त्या चौकात काय होर्डिंग लावलंय? साहेबांच्या कुत्रीला चार पिल्लं झाल्याबद्दल साहेबांचे अभिनंदन! असा नेता होणे नाही! अरे, कुत्रीला चार पिल्लं झाले, त्यात तुमच्या साहेबांचं काय योगदान आहे? उगीच काहीही…
चमचा : ओ भाऊ, कामात अडथळा आणल्याबद्दल केस करीन बरं मी.. दुकानदार : अरे, तू काय सरकारी कर्मचारीय का? साहेबाचा कार्यकर्ताय…
चमचा : नुसता कार्यकर्ता नाही. निष्ठावान कार्यकर्ता. अहो, मागच्या महिन्यात हनिमूनला गेलो होतो, तरी गल्लीत होर्डिंग लावलं होतं.. साहेबांच्या आशीर्वादाने गोव्यात हनिमून. साहेब होते म्हणून शक्य झालं! हार्दिक आभार! दुकानदार : अरे अरे अरे… तुझं सोड. तू तर लाज सोडलीय. पण, बायकोलासुद्धा राग नाही आला तुझ्या?
चमचा : आला ना… पण, कार्यकर्त्याची बायकोय ती शेवटी. धाब्यावर नेलं जेवायला अन् केली मांडवली. दुकानदार : माज आलाय तुम्हा लोकांना. तुमचे नेते तर वायाच गेलेत. पण, आता तुम्ही कार्यकर्ते पण माजले.
चमचा : काही पण बोलू नका. कार्यकर्त्याचं आयुष्य साधं नसतं. खूप संघर्ष असतो. खूप त्याग असतो. खूप मन मारून जगावं लागतं.. दुकानदार : म्हणजे काय असतं बरं?
चमचा : सारखं आपल्या नेत्याच्या पुढं पुढं करा. विनाकारण कशाबद्दलही कौतुक करा. म्हणजे नेत्याच्या तोंडावरची माशी उठत नसली, तरी ‘ऊर्जा देणारं’ व्यक्तिमत्त्व म्हणा. नेत्याला बघून लोकांचा दिवस खराब जात असला, तरी त्यांना भविष्याची आशा म्हणतो आम्ही… दुकानदार : पण, कशासाठी करता हे सगळं?
चमचा : देशासाठी. दुकानदार : देशासाठी? काहीही काय बोलताय? ढोसून आला का काय?
चमचा : अहो नाही. खरंच देशासाठी करतो. देशाला चांगला नेता मिळावा म्हणून. तुम्हाला सांगतो, नेता व्हायची खूप लोकांची इच्छा असते. पण, अर्धे नेते त्यांच्या बिअर बारचं बिल भरूनच बरबाद होतात. निवडणुकीत सोडा; ते आयुष्यातही उभे राहात नाहीत. दुकानदार : असंच पाहिजे.
चमचा : एवढंच नाही. काही हौशा – गवशा नेत्यांचं तर आम्ही एवढं कौतुक करतो की, नगरसेवक व्हायची लायकी नसताना ते लोकसभेसाठी उभे राहतात. इज्जत बरबाद अन् जमानत जप्त करून घेतात. पुन्हा राजकारण सोडून देतात. मला सांगा, हे देशासाठी चांगलं काम नाही? दुकानदार : अरे वा! हे तर खूपच भारी कामंय. पण, तुम्हा लोकांना असं वाटत नाही का, की चमचा होऊन कुणाच्या मागे फिरण्यापेक्षा आपण स्वतःच लीडर व्हायला पाहिजे.
चमचा : मला सांगा, दीपिका आवडत असली, तरी तुम्ही तिला बघायला थेट घरी जाता का? पिक्चरच्या थेटरला जाता ना..? तसंय.. आपली झेप तेवढीचंय. आपण स्टेजवर जाऊ शकत नाही, तर समोर सतरंजीवर बसून मजा बघायची. दुकानदार : पण, कार्यकर्ता होण्यात काय स्वार्थ आहे तुमचा? ते काय करिअर आहे का?
चमचा : हे बघा, आपल्यासारख्या सामान्य माणसाला काय लागतं..? एक घर, एक गाडी आणि बँकेत पाच – पंचवीस लाख. बस! एवढ्यासाठी कुठं नको त्या लोकांना मस्का मारा? खर्च करा. निवडून या. त्याच्यापेक्षा आयुष्यभर एका नेत्याच्या पायाशी राहिलं तरी घर, गाडी सगळं होतं बसल्या बसल्या. दुकानदार : अरे, नेतृत्व करण्यात, लीडर होण्यात एक वेगळा आनंद असतो…
चमचा : आनंद? अहो, एकदा निवडून आलो की नसती लफडी मागं लागतात. कशाला पाहिजे एवढं टेन्शन? तुम्हाला सांगतो, कार्यकर्ता असलो तरी माझी बिअर शॉपी आहे. एक शाळा आहे. अजून काय पाहिजे? हेच जर मी साधा नगरसेवक झालो, तरी लोकांच्या डोळ्यावर येणार. मीडियावाले त्रास देणार. कशाला पाहिजे झंझट..? दुकानदार : अरे, तू आमदार झालास, तर तुझा मान वाढेल. पाच -पंचवीस कार्यकर्ते तुझ्या मागंपुढं फिरतील…
चमचा : काही गरज नाही. कार्यकर्ते आता पाहिल्यासारखे राहिले नाहीत. नेत्याची पाठ फिरली की त्याची आई – बहीण काढायला सुरूवात करतात. तुम्हाला सांगतो, आमदार – खासदार होण्यापेक्षा चमचा होण्यात सुखंय. निदान आपला मालक तरी एक असतो. आमदाराला आज सीएमच्या पायावर डोकं ठेवावं लागतं, उद्या प्रदेशाध्यक्षाचे पाय दाबून द्यावे लागतात. परवा हायकमांडच्या दारात उभं राहावं लागतं. कुणी शिकवलं? दुकानदार : हो रे.. पुन्हा चमच्याला ना इडीची भीती, ना सीडीची…
चमचा : आता कसं? दुकानदार : बरोबरंय तुझं. आमदार – खासदार होण्यापेक्षा कुणाचा तरी चमचा होण्यातंच मजाय…
चमचा : नुस्त डोकं असून चालत नाही. ते कुठं टेकवायचं, हे पण कळलं पाहिजे. दुकानदार : …आणि तुमच्यासारख्या चमच्यांना ते बरोबर कळतं. (संपर्कः jarvindas30@gmail.com)
Source link
